CARALLO

CARALLO

Recordo que meu pai pasou por escrito unha coña que seriamente se “devatia “ na famosa peña O Sifán , do Circulo das Artes de Lugo, na que se estudiaban as case que infinitas e diferentes formas de utilización do termo CARALLO, unha riqueza impresionante do galego , sin comparanza con ningún outro idioma . Os do Sifán chegaron a recopilar 300 acepciós e dixérome que Manuel Mandianes recopilara 3.000 . Pregúntome si o galego resistiría o paso dos tempos si non tivera o importantísimo puntal da palabra carallo, en sus multiple acepciones , como coadyubante en el énfasis de una expresión, frase , nome , adjetivo , e como un comodín ou muletilla, xa que vale para todo. Sin él o galego carecería de esa gracia especial , ese tono cantarín , e incluso faltaríalle forza e rotundidade para espresar sorpresa ,asombro, dor, cólera , cariño, pena, etc,etc.

Fai catro anos removín ceo e terra , nos miles de papeis de meu pai, que miña nai gardaba celosamente, e non o atopei , asi que me puxen a tarefa de facer unha investigación, pola miña conta, para o cal , evidentemente , non teño, nin as mínimas ferramentas académicas, nin técnicas linguistas . Pero como son un ousado , tirei pra diante , contando so ca memoria e a cara dura que lle voto ,e ca disculpa de que, como son un xubilado , téñenseme que perdoar todo, sobre todo os amigos, po la sinxela razón que nin siquiera pódese decir que esta carallada e unha perda de tempo. Por vergoña non o publiquei, visto o resultado. Con motivo do recente pasamento da miña nai, e o nomeamento de albacea testamentario, cargo de dificil desempeño, xa que somos nove fillos herdeiros, tiven que bucear no armario onde se archivan os documentos e atopei unha carpeta con cousas da Peña do Sifán, entre as cuais atopei unhas poucas notas sobre o tema, que permitironme facer esta carallada de artigo, especialmente unha curiosa folla, amarela e vella , de propaganda dunhas caldeiras de vapor, de Xixón. ¡ Unha xolla !, o que fíxome retomar o “proxecto”, mellorando o contido.

Realmente non chamaría a atención o termo, si nos atemos as múltiples formas en que se denomina en galego o órgano xenitatal masculino ou membro viril, cando se emplea sin énfasis, : carallo, caralla , pirola, pixa , poia, pene, falo, mango , pata do medio, pata pequena, dedo sin unha, tranca, porcán, fungueiro,o pau das festas .......

Carallo como exclamación, según o tono , pode ser de asombro, de admiración, de asentimiento, preocupación, desdén , repudio, asco, etc, o que xa nos pon diante dunha palabra riquísima en significados, no que pivota o galego coloquial do pobo .

Pero o que verdadeiramente ten asombrado ao mundo enteiro e a multitude de acepcios e significados que ten , e sobre todo os moitísimos que lle da a outros cando os acompaña para expresar dolor , asombro , sorpresa, admiración :

--¡Arre Carallo !

--¡ Manda carallo !

--Tocar o carallo . Amolar , foder

--Vaite ao carallo .Desprezo , vaite a merda.

--O carallo

--Veña carallo

--Ide ao carallo

--Vai ao carallo

--¡ Vaia carallo !

--Tocar o carallo . Amolar , foder

--Vaite ao carallo .Desprezo , vaite a merda.

--O carallo

--Veña carallo

--Ide ao carallo

--O carallo vintenove. No quinto pino, lexos, moi lonxe

--Carallo a vela.

--¡ que carallo !

--¡Hai que carallo!

--¡Ala carallo !

--¡ Ale carallo !

--¡ Hui que carallo !

--¡ Polo carallo !

--¡ De carallo!

--¡ Vaia carallo !

--¡ Xa, carallo, xa !

--¡ Mira carallo !

-- ¡ Al carallo!

--Non vale/s un carallo. Non vale/s nada

--Non me sale do carallo. Non quero , non me da a gana

--Estar de carallo . Estar moi ben , estupendo/a, collonudo/a.

Creo que o que lle da verdadeira importancia ao termo, hasta alcanzar a categoría de pedra millar do idioma galego, naturalmente o falado polo povo, esto e o verdadeiro, non o normativo, con múltiples variantes nas diferentes zonas de Galicia, o meu galego e o da Terra Cha, e a capacidade do termo Carallo para darlle forza e grandiosidade, as frases que representan emociós, cabreo, asombro , sentimentos, ira, resignación, pena o alegría , son os termos derivados:

--Carallada. Estar de troula, de festa de carallada, carallear , e estar de troula , de broma . E unha carallada , e unha tonteria , unha bobada.

--Caralludo/a . Pistonudo, fenomenal , excelente, denota calidad.

--Carallazo. Contrariedad , golpazo

--Caralloto. Indiferente , frio

--Carallote. Alga, navalla

--Carallota. Tira de coiro

--Carallete. Cabo , extremo dunha corda, Úsase tamen como interxección.

--Caralleta. Croque, aparato xenital dos cochos. Como rípio utilizase como membro dos homes “ Cando asoma a teta , pódese lle meter a caralleta “

--Carallán. Invécil , bromista , tonto.

--Carallón . Denota cantidade , lonxitude.

--Escarallado. Cansado, agotado, roto, dislocado.

--Escaradadiño, Cariñoso de escarallado.

--Escarallación . O colmo. O descollone.

--Escarallar. Estropear, foder unha cousa, ou morrer de risa.

--Escarallancia. Menopausa ou andropausa ou pitopausa.

O énfase, a forza nas expresiós que lle pode dar as frases o empleo do termo carallo e tal, que sin el, o galego estaría en encefalografía plana, soso e coxo, mentras que sua utilización xenerosa, profusa e abundante, dalle ao idioma unha riqueza case que infinita, xa que vale tanto para afirmar, coma negar, pode expresar o bon e o malo, cansancio, resignación, a risa e a pena, e unha infinidade de estados de ánimo , según el tono, el contexto da frase no que está inserto. Vexanos unhos poucos exemplos:

-RESIGNACIÓN: ¡ Ay que carallo!.

-INDIGNACIÓN:¡ Que carallo!

-CACHONDEO: ¡ Ben carallo ben!

DESPLANTE: ¡ Vai ao carallo!

-INQUISITIVO: ¿ Que carallo e ?

-CONTRARIEDADE: Tócacheme o carallo

-CANSANCIO: Deíxate de caralladas.

-O FENSA : Iste carallo e parvo.

-TEMPLANZA:¡ Cálmate carallo !

-AMENAZA :Ven carallo ven.

-NEGACIÓN: Non carallo non

-NEGACIÓN ROTUNDRA : Nin carallo nin nada .

-XURAMENTO : ¡ Me cago no carallo !

-IRA: Me cago no carallo , ¡ carallo ! .

-LOUBANZA : ¡ E un home de carallo !

-DUDA: O carallo vintenove.

-EXTRAÑEZA: Pero ¿ que carallo pasa ?

-DESPREZO:Pásamo por debaixo do carallo .

-ANIMOSO : Dalle , carallo, dalle .

-CAPRICHOSO: Saliume do carallo.

-CUALITATIVO: Non vale un carallo.

-VALORATIVO : Róncame o carallo .

-FATALIDADE: ¡ Ten carallo a cousa !

-PICARDÍA : O caralliño.

-METEOROLOGÍA: Fai un tempo do carallo.

-LEXANÍA: No quinto carallo.

-CURIOSIDADE: Carallo Xosé ¿ Que carallo fas eiqui ?

-XEOGRÁFICO: ¡Manda carallo na Habana ! Expresión que os mais ilustres historiadores galegos imputan ao descubridor pontevedrés Cristobal Colón, cando os Reis Católicos, ao final, mandárono ao carallo, e morreu no quinto carallo.

Si os meus lectores pásano tan ben coma min, ao argallar esta carallada de artigo, douno por ben feito e pido que si algué pode aportar acepción ou expresiós galegas co termo carallo agradecerialles que mas fagan chegar.

¿ Nótase moito que estou farto da carallada da política e dos políticos do carallo ?